мя́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мя́ты мя́тая мя́тае мя́тыя
Р. мя́тага мя́тай
мя́тае		 мя́тага мя́тых
Д. мя́таму мя́тай мя́таму мя́тым
В. мя́ты (неадуш.)
мя́тага (адуш.)		 мя́тую мя́тае мя́тыя (неадуш.)
мя́тых (адуш.)
Т. мя́тым мя́тай
мя́таю		 мя́тым мя́тымі
М. мя́тым мя́тай мя́тым мя́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мя́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мя́ты мя́тая мя́тае мя́тыя
Р. мя́тага мя́тай
мя́тае		 мя́тага мя́тых
Д. мя́таму мя́тай мя́таму мя́тым
В. мя́ты (неадуш.)
мя́тага (адуш.)		 мя́тую мя́тае мя́тыя (неадуш.)
мя́тых (адуш.)
Т. мя́тым мя́тай
мя́таю		 мя́тым мя́тымі
М. мя́тым мя́тай мя́тым мя́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мя́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мя́ты мя́тая мя́тае мя́тыя
Р. мя́тага мя́тай
мя́тае		 мя́тага мя́тых
Д. мя́таму мя́тай мя́таму мя́тым
В. мя́ты (неадуш.)
мя́тага (адуш.)		 мя́тую мя́тае мя́тыя (неадуш.)
мя́тых (адуш.)
Т. мя́тым мя́тай
мя́таю		 мя́тым мя́тымі
М. мя́тым мя́тай мя́тым мя́тых

Кароткая форма: мя́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мя́ты

1. прич. мя́тый;

2. прич., см. цёрты 2;

3. прил. мя́тый, измя́тый, помя́тый;

мя́тая папе́ра — мя́тая (измя́тая, помя́тая) бума́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мя́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад мяць (у 1–4 знач.).

2. у знач. прым. Які стаў няроўным, нягладкім; пакамечаны. Гаварыў.. каржакаваты мужчына .. з пажылым і простым сялянскім тварам пад мятай палявой канфедэраткай. Брыль. // Спец. Ціснёны (аб тканінах). Мяты плюш.

3. у знач. прым. Пазбаўлены пругкасці, цвёрдых пругкіх частак. Мятая трава. Мяты лён.

•••

Мятая пара (спец.) гл. пара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памя́ць, -мну́, -мне́ш, -мне́; -мнём, -мняце́, -мну́ць; -мні́; -мя́ты; зак., што.

Зрабіць мятым, змяць.

П. касцюм.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мя́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мяты, уласцівы ёй. Мятны пах. // Прыгатаваны з мяты, з мятай. Мятныя цукеркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мя́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. мя́та
Р. мя́ты
Д. мя́це
В. мя́ту
Т. мя́тай
мя́таю
М. мя́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

менто́л, -у, м.

Празрыстае крышталічнае пахучае рэчыва, якое атрымліваюць з эфірнага алею мяты.

|| прым. менто́лавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прымя́ць, -мну́, -мне́ш, -мне́; -мнём, -мняце́, -мну́ць; -мні́; -мя́ты; зак., каго-што.

Прыціснуўшыся зверху, трохі змяць.

П. траву.

|| незак. прыміна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)