мядзве́дзіца, -ы, мн. -ы, -дзіц, ж.

Самка мядзведзя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Мядзве́дзіца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Мядзве́дзіца
Р. Мядзве́дзіцы
Д. Мядзве́дзіцы
В. Мядзве́дзіцу
Т. Мядзве́дзіцай
Мядзве́дзіцаю
М. Мядзве́дзіцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мядзве́дзіца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мядзве́дзіца мядзве́дзіцы
Р. мядзве́дзіцы мядзве́дзіц
Д. мядзве́дзіцы мядзве́дзіцам
В. мядзве́дзіцу мядзве́дзіц
Т. мядзве́дзіцай
мядзве́дзіцаю
мядзве́дзіцамі
М. мядзве́дзіцы мядзве́дзіцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мядзве́дзіца ж. медве́дица;

Вялі́кая Мядзве́дзіцаастр. Больша́я Медве́дица;

Мала́я Мядзве́дзіцаастр. Ма́лая Медве́дица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мядзве́дзіца, ‑ы, ж.

Самка мядзведзя.

•••

Вялікая Мядзведзіца; Малая Мядзведзіца — сузор’і Паўночнага паўшар’я, кожнае з якіх складаецца з сямі зорак і мае форму каўша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мядзве́дзіха, -і, мн. -і, -дзіх, ж. (разм.).

Тое, што і мядзведзіца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

медве́дица мядзве́дзіца, -цы ж., разг. мядзве́дзіха, -хі ж.;

Больша́я Медве́дица астр. Вялі́кая Мядзве́дзіца, разг. Вялі́кі Воз;

Мала́я Медве́дица астр. Мала́я Мядзве́дзіца, разг. Малы́ Воз.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мядзве́дзіха, ‑і, ДМ ‑дзісе, ж.

Разм. Тое, што і мядзведзіца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ко́ўшык ’Малая ’Мядзведзіца’ (Мат. Гом.). Да коўш (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прагры́зці, ‑грызу, ‑грызеш, ‑грызе; пр. прагрыз, ‑ла; заг. прагрызі; зак., што.

1. Грызучы, зрабіць дзірку. Мядзведзіца прагрызла ўначы драўляную падлогу, зрабіла падкоп і ўцякла ў пушчу. В. Вольскі.

2. і без дап. Грызці некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)