мы́шца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мы́шца |
мы́шцы |
| Р. |
мы́шцы |
мы́шцаў |
| Д. |
мы́шцы |
мы́шцам |
| В. |
мы́шцу |
мы́шцы |
| Т. |
мы́шцай мы́шцаю |
мы́шцамі |
| М. |
мы́шцы |
мы́шцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мы́шца, -ы, мн. -ы, -аў, ж.
Орган цела чалавека і жывёлы, здольны скарачацца і забяспечваць функцыю руху частак цела.
Сардэчная м.
|| прым. мы́шачны, -ая, -ае.
Мышачныя валокны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мы́шца ж., анат. мы́шца;
○ двухгало́вая м. — двугла́вая мы́шца
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мы́шца ж., анат. мы́шца, -цы ж., му́скул, -ла м., цяглі́ца, -цы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мы́шца, ‑ы, ж.
Тканка жывога арганізма, здольная скарачацца і забяспечваць функцыю руху частак цела; мускул.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мы́шца ’мускул’ (ТСБМ). Запазычана з рус. мышца (Крукоўскі, Уплыў, 72), у якой са ст.-рус. мышьца < ст.-слав. мышьца. Да мыш (Фасмер, 3, 27).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
двугла́вый двухгало́вы;
двугла́вая мы́шца двухгало́вая мы́шца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
міжрэ́берны, -ая, -ае.
Які знаходзіцца паміж рэбрамі.
Міжрэберная мышца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
икроно́жный анат. ікрано́жны;
икроно́жная мы́шца ікрано́жная мы́шца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
жава́льны жева́тельный;
~ная мы́шца — жева́тельная мы́шца
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)