мы́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мы́льны мы́льная мы́льнае мы́льныя
Р. мы́льнага мы́льнай
мы́льнае		 мы́льнага мы́льных
Д. мы́льнаму мы́льнай мы́льнаму мы́льным
В. мы́льны (неадуш.)
мы́льнага (адуш.)		 мы́льную мы́льнае мы́льныя (неадуш.)
мы́льных (адуш.)
Т. мы́льным мы́льнай
мы́льнаю		 мы́льным мы́льнымі
М. мы́льным мы́льнай мы́льным мы́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мы́льны мы́льный;

○ м. спірт — хим. мы́льный спирт;

м. ко́рань — мы́льный ко́рень;

◊ м. пузы́р — мы́льный пузы́рь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мы́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да мыла (у 1 знач.), уласцівы яму. // У склад якога ўваходзіць мыла. Мыльны парашок. // Які ўтвараецца з распушчанага ў вадзе мыла. Мыльная пена.

2. Нацёрты мылам (у 1 знач.); намылены.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мы́ла, -а, н.

1. Рэчыва з тлушчу і шчолачы, якое лёгка раствараецца ў вадзе і ўжыв. для мыцця.

Гаспадарчае м.

Туалетнае м.

2. перан. Белая пена ў коней ад поту.

Коні ў мыле.

|| прым. мы́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́дна-мы́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. во́дна-мы́льны во́дна-мы́льная во́дна-мы́льнае во́дна-мы́льныя
Р. во́дна-мы́льнага во́дна-мы́льнай
во́дна-мы́льнае		 во́дна-мы́льнага во́дна-мы́льных
Д. во́дна-мы́льнаму во́дна-мы́льнай во́дна-мы́льнаму во́дна-мы́льным
В. во́дна-мы́льны (неадуш.)
во́дна-мы́льнага (адуш.)		 во́дна-мы́льную во́дна-мы́льнае во́дна-мы́льныя (неадуш.)
во́дна-мы́льных (адуш.)
Т. во́дна-мы́льным во́дна-мы́льнай
во́дна-мы́льнаю		 во́дна-мы́льным во́дна-мы́льнымі
М. во́дна-мы́льным во́дна-мы́льнай во́дна-мы́льным во́дна-мы́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мы́льный мы́льны;

мы́льный ко́рень фарм. мы́льны ко́рань;

мы́льный спирт хим. мы́льны спірт;

мы́льный пла́стырь мед. мы́льны пла́стыр;

◊

мы́льный пузы́рь мы́льны пузы́р, мы́льная бу́рбалка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сапані́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Мінерал, так званы мыльны камень.

[Ад лац. sapo, saponis — мыла.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Памы́льніцы, гл. памы́дліны (Сл. ПЗБ). Ад мыльны конфіксным шляхам словаўтварэння.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Мыдлік, мэдлік ’мыльны парашок’ (драг., пруж., Сл. Брэс.). З польск. mydlik ’мыльнік, Saponaria L.’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

парашо́к, ‑шку і ‑шка; мн. парашкі, ‑оў, м.

1. ‑шку. Расцёртае на дробныя частачкі цвёрдае рэчыва. Мыльны парашок. Зубны парашок.

2. ‑шка. Лекавае рэчыва пэўнай дазіроўкі ў раздробленым выглядзе. Марцін тым часам даў старому парашок і сказаў: — Паляжаць трэба, дзядзька Юстынь. Чарнышэвіч.

•••

Персідскі парашок (уст.) — парашок для знішчэння блох і клапоў.

Сцерці ў (на) парашок гл. сцерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)