му́лісты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. му́лісты му́лістая му́лістае му́лістыя
Р. му́лістага му́лістай
му́лістае		 му́лістага му́лістых
Д. му́лістаму му́лістай му́лістаму му́лістым
В. му́лісты (неадуш.)
му́лістага (адуш.)		 му́лістую му́лістае му́лістыя (неадуш.)
му́лістых (адуш.)
Т. му́лістым му́лістай
му́лістаю		 му́лістым му́лістымі
М. му́лістым му́лістай му́лістым му́лістых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Му́лкі 1 ’цвёрды, цяжкі, невыносны’, ’які муляе’ (ТСБМ, Нас., Грыг., Яруш., Гарэц., Касп., Сцяшк., Янк. 1-2; Шат., Бяльк., Растарг., Ян.; КЭС, лаг.). Да му́ліць (гл.).

Му́лкі 2 ’ілісты’, ’які аплывае, апаўзае’, гродз. му́лісты ’тс’ (Др.-Падб., Сл. ПЗБ). Да мул 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)