мо́хавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мо́хавы мо́хавая мо́хавае мо́хавыя
Р. мо́хавага мо́хавай
мо́хавае		 мо́хавага мо́хавых
Д. мо́хаваму мо́хавай мо́хаваму мо́хавым
В. мо́хавы (неадуш.)
мо́хавага (адуш.)		 мо́хавую мо́хавае мо́хавыя (неадуш.)
мо́хавых (адуш.)
Т. мо́хавым мо́хавай
мо́хаваю		 мо́хавым мо́хавымі
М. мо́хавым мо́хавай мо́хавым мо́хавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

імша́ра, -ы, мн. -ы, імша́р, ж.

Мохавае балота.

Топкія імшары.

Асушыць імшары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

брусні́чна-мо́хавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. брусні́чна-мо́хавы брусні́чна-мо́хавая брусні́чна-мо́хавае брусні́чна-мо́хавыя
Р. брусні́чна-мо́хавага брусні́чна-мо́хавай
брусні́чна-мо́хавае		 брусні́чна-мо́хавага брусні́чна-мо́хавых
Д. брусні́чна-мо́хаваму брусні́чна-мо́хавай брусні́чна-мо́хаваму брусні́чна-мо́хавым
В. брусні́чна-мо́хавы (неадуш.)
брусні́чна-мо́хавага (адуш.)		 брусні́чна-мо́хавую брусні́чна-мо́хавае брусні́чна-мо́хавыя (неадуш.)
брусні́чна-мо́хавых (адуш.)
Т. брусні́чна-мо́хавым брусні́чна-мо́хавай
брусні́чна-мо́хаваю		 брусні́чна-мо́хавым брусні́чна-мо́хавымі
М. брусні́чна-мо́хавым брусні́чна-мо́хавай брусні́чна-мо́хавым брусні́чна-мо́хавых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

імша́ра, ‑ы, ж.

Мохавае балота. Па імшарах тонкіх — Журавінаў жар. Звонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імша́нік

‘мохавае балота’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. імша́нік імша́нікі
Р. імша́ніку імша́нікаў
Д. імша́ніку імша́нікам
В. імша́нік імша́нікі
Т. імша́нікам імша́нікамі
М. імша́ніку імша́ніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мохово́й мо́хавы, махавы́, імхо́вы, імша́ны;

мохово́е боло́то мо́хавае (махаво́е) бало́та, імша́ра;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Во́мшар ’мохавае балота’ (Шат., Прышч. дыс., З нар. сл.). Гл. амшар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Імша́ра ’мохавае балота’ (ТСБМ, Касп.), ’зараснік’ (Яруш.), імша́р (Др.-Падб.) ’месца, дзе расце толькі арэшнік’ (Жд. 2), імшары́на ’невялікі ўчастак мохавага балота сярод поля або лесу’, імша́рнік ’мохавае балота’ (парыц., Янк. Мат., 165). Рус. дыял. мша́ра, мша́рина, мша́рник, польск. mszar. Магчыма, запазычанне з польск. mszar ’мохавае балота’. Але можна дапусціць і паралельнае ўтварэнне беларускага і польскага слоў. Беларуская суфіксацыя ‑ына, ‑нік; прыстаўное і‑. Гіст. мовы (II, 137) разглядае як уласнабеларускае ўтварэнне пачатку XX ст. Гл. мох.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

балота, багна, дрыгва, твань; дрыгвянік, алёс (абл.) / мохавае: імшара, імшарына, імшарышча

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)