мо́гілкі
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
мо́гілкі |
| Р. |
мо́гілкаў
мо́гілак |
| Д. |
мо́гілкам |
| В. |
мо́гілкі |
| Т. |
мо́гілкамі |
| М. |
мо́гілках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мо́гілкі, -лак і -аў.
1. Месца, дзе хаваюць памерлых.
Навокал царквы — м.
2. перан. Месца, куды звозяць старую, пабітую тэхніку.
Паравозныя м.
|| прым. мо́гілкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мо́гілкі ед. нет кла́дбище ср.; пого́ст м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мо́гілкі, ‑лак і ‑лкаў; адз. няма.
Месца, дзе хаваюць памёршых. Слёзы на людскіх тварах мяшаліся з дажджом, і здавалася, што ўсе плачуць, усе сорак тысяч людзей, якія праводзілі забітых на могілкі. Арабей. Пішчыкаў стаяў на краі.. могілак, дзе быў выкананы дол. Алешка. // перан. Месца, куды звозіцца старая або набітая тэхніка. Вось і паравозныя могілкі. Лынькоў. На гэты раз .. [Раманенка] з цікавасцю і здавальненнем некалькі хвілін разглядаў велізарныя могілкі варожай тэхнікі. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
могілкі, магілкі (абл.), пагост / каля царквы: цвінтар; могільнік, магільнік (разм.); кладзішча (абл.); клады (абл. мн.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
мо́гільнік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Тое, што і могілкі.
2. Старажытныя могілкі.
3. Месца захавання радыеактыўных адыходаў (спец.).
|| прым. мо́гільнікавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
некро́паль, -я, мн. -і, -яў, м.
Могілкі, на якіх пахаваны славутыя людзі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мо́гільнік, ‑а, м.
1. Тое, што і могілкі. Маці памерла і была пахавана ў тым далёкім кутку могільніка пад вязамі, куды цяпер хадзіла прыцемкамі незнаёмая жанчына. Чорны.
2. Старажытныя могілкі. На месцы раскопак быў выяўлен старажытны могільнік. «Беларусь».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
іншаве́рскі, ‑ая, ‑ае.
Уст. Які мае адносіны да іншаверцаў, належыць ім. Іншаверская царква. Іншаверскія могілкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
закі́нутасць, ‑і, ж.
Стан закінутага. Журботныя думкі навявалі гэтыя могілкі сваёю закінутасцю і адзіноцтвам. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)