ме́лес

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ме́лес
Р. ме́лесу
Д. ме́лесу
В. ме́лес
Т. ме́лесам
М. ме́лесе

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ме́лес, -су м., спец. мела́сса ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ме́лес, ‑у, м.

Спец. Падобная на сіроп густая маса, якая з’яўляецца адходамі пры вытворчасці цукру; кармавая патака.

[Фр. melasse, ад ісп. melaza.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ме́лес ’кармавая патака’ (ТС), мазыр. меля́з ’павідла з гарбуза, груш, ягад’ (Вешт.). Праз польск. мову (дзе melas, melasa ’мелес’) запазычана з франц. melasse, якое з ісп. melaza ’тс’ < лац. mel ’мёд’ (Голуб-Ліер, 308).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мела́сса ж., с.-х. ме́лес, -су м., мн. нет, па́така, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Мэлес ’від варэння’ (пін., Нар. лекс., Сл. Брэс.), мэляс ’смажаная морква’ (карэліц., Сцяшк. Сл.). Да мелес (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)