ме́лес

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ме́лес
Р. ме́лесу
Д. ме́лесу
В. ме́лес
Т. ме́лесам
М. ме́лесе

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ме́лес, -су м., спец. мела́сса ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ме́лес, ‑у, м.

Спец. Падобная на сіроп густая маса, якая з’яўляецца адходамі пры вытворчасці цукру; кармавая патака.

[Фр. melasse, ад ісп. melaza.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мелес

т. 10, с. 272

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ме́лес м с.-г. Melásse f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ме́лес

(фр. mélasse)

кармавая патака, адходы цукровай вытворчасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Ме́лес ’кармавая патака’ (ТС), мазыр. меля́з ’павідла з гарбуза, груш, ягад’ (Вешт.). Праз польск. мову (дзе melas, melasa ’мелес’) запазычана з франц. melasse, якое з ісп. melaza ’тс’ < лац. mel ’мёд’ (Голуб-Ліер, 308).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

melasa

ж. мелес; патака

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Melásse

f -, -n па́така, ме́лес

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мела́сса ж., с.-х. ме́лес, -су м., мн. нет, па́така, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)