мача́лка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мача́лка |
мача́лкі |
| Р. |
мача́лкі |
мача́лак |
| Д. |
мача́лцы |
мача́лкам |
| В. |
мача́лку |
мача́лкі |
| Т. |
мача́лкай мача́лкаю |
мача́лкамі |
| М. |
мача́лцы |
мача́лках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мача́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.
Жмут мачал або якіх-н. валокнаў для мыцця, змывання гразі і пад.; наогул мяккі выраб, прызначаны для мыцця чаго-н.
|| прым. мача́лкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мача́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
Вехаць для змывання гразі. Мыць плечы мачалкай. □ Юрка даў Люсі мачалку, другой узброіўся сам, і яны ўдваіх пачалі шараваць бітоны. Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мача́лка ’мачанка’ (беласт., Сл. ПЗБ), тур. моча́лка ’тс’ (ТС) — у выніку кантамінацыі лексем мачала і мачанка (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ве́хаць, -хця, мн. -хці, -хцяў, м.
1. Мачалка з рагожы.
2. Жмут, жменя (саломы, сена і пад.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вяхо́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.
Тое, што і мачалка.
|| прым. вяхо́тачны, -ая, -ае і вяхо́ткавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
моча́лка мача́лка, -кі ж., вяхо́тка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
люфа́, -ы́, ж.
1. Паўднёвая расліна сямейства гарбузовых.
2. Губка з высушанага валакністага плода гэтай расліны.
|| прым. лю́фавы, -ая, -ае і люфо́вы, -ая, -ае.
Люфовая мачалка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гу́бка
‘мачалка з гумы; высушанае цела губы-грыба; мера нітак і інш.’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гу́бка |
гу́бкі |
| Р. |
гу́бкі |
гу́бак |
| Д. |
гу́бцы |
гу́бкам |
| В. |
гу́бку |
гу́бкі |
| Т. |
гу́бкай гу́бкаю |
гу́бкамі |
| М. |
гу́бцы |
гу́бках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)