мачаві́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
мачаві́на |
| Р. |
мачаві́ны |
| Д. |
мачаві́не |
| В. |
мачаві́ну |
| Т. |
мачаві́най
мачаві́наю |
| М. |
мачаві́не |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мачаві́на, ‑ы, ж.
Арганічнае рэчыва, якое з’яўляецца канчатковым прадуктам бялковага абмену ў чалавека і ў многіх жывёл (упершыню знойдзена ў мачы).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мачаві́на-фармальдэгі́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
мачаві́на-фармальдэгі́дны |
мачаві́на-фармальдэгі́дная |
мачаві́на-фармальдэгі́днае |
мачаві́на-фармальдэгі́дныя |
| Р. |
мачаві́на-фармальдэгі́днага |
мачаві́на-фармальдэгі́днай
мачаві́на-фармальдэгі́днае |
мачаві́на-фармальдэгі́днага |
мачаві́на-фармальдэгі́дных |
| Д. |
мачаві́на-фармальдэгі́днаму |
мачаві́на-фармальдэгі́днай |
мачаві́на-фармальдэгі́днаму |
мачаві́на-фармальдэгі́дным |
| В. |
мачаві́на-фармальдэгі́дны (неадуш.)
мачаві́на-фармальдэгі́днага (адуш.) |
мачаві́на-фармальдэгі́дную |
мачаві́на-фармальдэгі́днае |
мачаві́на-фармальдэгі́дныя (неадуш.)
мачаві́на-фармальдэгі́дных (адуш.) |
| Т. |
мачаві́на-фармальдэгі́дным |
мачаві́на-фармальдэгі́днай
мачаві́на-фармальдэгі́днаю |
мачаві́на-фармальдэгі́дным |
мачаві́на-фармальдэгі́днымі |
| М. |
мачаві́на-фармальдэгі́дным |
мачаві́на-фармальдэгі́днай |
мачаві́на-фармальдэгі́дным |
мачаві́на-фармальдэгі́дных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
мочеви́на хим. мачаві́на, -ны ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
карбамі́д, ‑у, М ‑дзе, м.
Спец. Тое, што і мачавіна.
[Ад лац. carbo — вугаль і амід ад аміяк і грэч. eidos — від.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ма́ча ’маленькія рыбкі’ (бых., Мат. АС). Скарочаны варыянт з мале́ча (гл.).
Мача́ ’вадкасць, якая выдзяляецца ныркамі’ (ТСБМ), ’слата, макрэча’ (Нас.). Укр. міч, рус. моча, ст.-рус. моча ’дажджлівае надвор’е’, ц.-слав. моча ’балота’, мочь ’мача’, польск. mocz, в.-луж. moč, чэш., славац. moč, славен. móća ’вільгаць; мача; нягода’, серб.-харв. мо́ча ’макрэча’, ’мокрадзь’, ’вільготнае надвор’е, золь’, ’намочаны кавалак хлеба’, макед., балг. моч ’мача’. Прасл. mokja > moča. Да мокры (гл.). Сюды ж мачавы́ (ТСБМ), мачаві́к ’мачавы пузыр’ (навагр., Сл. ПЗБ), мачаві́на ’прадукт бялковага абмену’ (ТСБМ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)