ма́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.
1. Знак аплаты паштовых і некаторых іншых збораў звычайна ў выглядзе чатырохвугольнай паперкі з абазначэннем цаны і якім-н. малюнкам.
Калекцыя марак.
2. Гандлёвы знак, кляймо на вырабах і таварах.
Фабрычная м.
3. Гатунак, тып вырабу, тавару.
М. машыны.
М. віна.
4. Грашовая адзінка ў Германіі і Фінляндыі да 2002 года.
◊
Трымаць (вытрымліваць) марку — падтрымліваць сваю рэпутацыю.
|| памянш. ма́рачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1 знач.).
|| прым. ма́рачны, -ая, -ае (да 1—3 знач.).
Марачнае віно.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ма́рка I ж., в разн. знач. ма́рка;
пашто́вая м. — почто́вая ма́рка;
м. заво́да — ма́рка заво́да;
но́выя ~кі станко́ў — но́вые ма́рки станко́в;
пад ~кай — (чаго) под ма́ркой (чего);
вытры́мліваць (трыма́ць) ~ку — выде́рживать (держа́ть) ма́рку;
псава́ць ~ку — по́ртить ма́рку;
пе́ршай ~кі — пе́рвой ма́рки
ма́рка II ж. (денежная единица) ма́рка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ма́ркаIII ист. ма́рка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ма́ркаII (денежная единица) ма́рка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ма́ркаI в разн. знач. ма́рка, -кі ж.;
почто́вая ма́рка пашто́вая ма́рка;
фабри́чная ма́рка фабры́чная ма́рка;
◊
высо́кой (вы́сшей, пе́рвой) ма́рки высо́кай (найвышэ́йшай, пе́ршай) ма́ркі;
держа́ть (выде́рживать) ма́рку трыма́ць (вытры́мліваць) ма́рку;
под ма́ркой чего́ пад ма́ркай чаго́;
по́ртить ма́рку псава́ць ма́рку.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ма́рка 1, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
1. Значок аплаты паштовых і некаторых іншых збораў звычайна ў выглядзе чатырохвугольнай паперкі з абазначэннем цаны і якім‑н. рысункам. Гербавая марка. □ — Казімір! — хапіла яго за руку Ірынка. — Асцярожней! Ты ж не забывай, што я збіраю калекцыю паштовых марак. Краўчанка.
2. Знак, кляймо на тавары з абазначэннем горада, прадпрыемства, дзе вырабляўся тавар, яго якасць і інш. Фабрычная марка. □ І ў зарніцах аўтагеннай зваркі, Здаецца, бачым: з брамы завадской Аўтамабілі беларускай маркі Выходзяць на прастор зямлі маёй. Панчанка.
3. Гатунак, тып вырабу, тавару. Марка цэменту. Марка віна. □ Многія нават па гулу матора, пачутаму здалёк, пазнаюць ларку машыны. Дуброўскі.
4. Грашовая адзінка ў некаторых краінах. Задзівіўся дужа дзед, калі пакуп[нік] пачаў адлічваць яму грошы папяровымі маркамі. Колас.
•••
Пад маркай чаго — пад выглядам.
Трымаць (вытрымліваць) марку гл. трымаць.
ма́рка 2, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Гіст.
1. Пагранічная вобласць з ваенным упраўлення ў раннефеадальнай Франкскай дзяржаве і ў сярэдневяковай Германіі.
2. Сялянская абшчына ў сярэдневяковай Заходняй Еўропе.
[Ням. Mark — мяжа.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ма́рка ’значок аплаты паштовых і інш. збораў’, ’кляймо прадпрыемства на тавары’, ’гатунак, тып тавару, вырабу’ (ТСБМ, Яруш.). З рус. мовы, у якой з новав.-ням. Marke ’адзнака, знак’ < с.-в.-ням. marc ’тс’, спачатку ў сярэдневякоўі ’пагранічны знак, абазначэнне граніц’ < merken ’адзначаць’ (Фасмер, 2, 574). Ст.-бел. марковати ’тс’, аднак са ст.-польск. markować, якое таксама з с.-н.-ням. merken ’заўважаць, звяртаць увагу’ (Чартко, Пыт. мовазнаўства і метад., 122). Сюды ж маркаваць ’намячаць радкі для пасеву’ (зэльв., Сцяшк. Сл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адляпі́цца сов. отлепи́ться;
ма́рка ~пі́лася — ма́рка отлепи́лась
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пашто́вы почто́вый;
~вая ма́рка — почто́вая ма́рка;
п. пераво́д — почто́вый перево́д
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)