марахо́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
марахо́дны |
марахо́дная |
марахо́днае |
марахо́дныя |
| Р. |
марахо́днага |
марахо́днай
марахо́днае |
марахо́днага |
марахо́дных |
| Д. |
марахо́днаму |
марахо́днай |
марахо́днаму |
марахо́дным |
| В. |
марахо́дны (неадуш.)
марахо́днага (адуш.) |
марахо́дную |
марахо́днае |
марахо́дныя (неадуш.)
марахо́дных (адуш.) |
| Т. |
марахо́дным |
марахо́днай
марахо́днаю |
марахо́дным |
марахо́днымі |
| М. |
марахо́дным |
марахо́днай |
марахо́дным |
марахо́дных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
марахо́дны, -ая, -ае.
Які мае адносіны да мараходства, звязаны з мараходствам.
Мараходнае вучылішча.
Мараходныя якасці судна.
|| наз. марахо́днасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
марахо́дны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да мараходства, звязаны з мараходствам. Мараходнае вучылішча. Мараходныя якасці судна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
непатапля́льнасць, ‑і, ж.
Спец. Здольнасць судна заставацца на вадзе і захоўваць мараходныя якасці пасля затаплення аднаго або некалькіх яго адсекаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)