мара́льны, -ая, -ае.

1. гл. мараль.

2. Які адпавядае правілам маралі, якому ўласціва высокая мараль.

М. ўчынак.

М. абавязак.

3. Звязаны з унутранымі, душэўнымі перажываннямі.

Маральная падтрымка.

Высокі м. дух.

○

Маральны знос — змяншэнне вартасці абсталявання, машын, што знаходзяцца ў эксплуатацыі, незалежна ад змянення іх фізічнай прыдатнасці.

|| наз. мара́льнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мара́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мара́льны мара́льная мара́льнае мара́льныя
Р. мара́льнага мара́льнай
мара́льнае		 мара́льнага мара́льных
Д. мара́льнаму мара́льнай мара́льнаму мара́льным
В. мара́льны (неадуш.)
мара́льнага (адуш.)		 мара́льную мара́льнае мара́льныя (неадуш.)
мара́льных (адуш.)
Т. мара́льным мара́льнай
мара́льнаю		 мара́льным мара́льнымі
М. мара́льным мара́льнай мара́льным мара́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мара́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мара́льны мара́льная мара́льнае мара́льныя
Р. мара́льнага мара́льнай
мара́льнае		 мара́льнага мара́льных
Д. мара́льнаму мара́льнай мара́льнаму мара́льным
В. мара́льны (неадуш.)
мара́льнага (адуш.)		 мара́льную мара́льнае мара́льныя (неадуш.)
мара́льных (адуш.)
Т. мара́льным мара́льнай
мара́льнаю		 мара́льным мара́льнымі
М. мара́льным мара́льнай мара́льным мара́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мара́льны в разн. знач. мора́льный; нра́вственный;

~ная падтры́мка — мора́льная подде́ржка;

м. ко́дэкс — мора́льный (нра́вственный) ко́декс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мара́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да маралі. Маральны кодэкс будаўніка камунізма.

2. Які адпавядае правілам маралі, якому ўласціва высокая мараль. Маральны ўчынак. Маральны абавязак.

3. Звязаны з унутранымі, духоўнымі перажываннямі чалавека. Маральная падтрымка. □ Вялікае маральнае задавальненне адчуў дзед Талаш пасля .. удалага стрэлу. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мара́ль, -і, ж.

1. Сукупнасць прынцыпаў і норм паводзін людзей між сабой і ў адносінах да грамадства.

Чалавек высокай маралі.

2. Лагічны павучальны вывад з чаго-н.

М. байкі.

3. Павучанне, натацыя (разм.).

Чытаць м.

|| прым. мара́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

М. кодэкс.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сацыяльна-маральны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сацыяльна-маральны сацыяльна-маральная сацыяльна-маральнае сацыяльна-маральныя
Р. сацыяльна-маральнага сацыяльна-маральнай
сацыяльна-маральнае		 сацыяльна-маральнага сацыяльна-маральных
Д. сацыяльна-маральнаму сацыяльна-маральнай сацыяльна-маральнаму сацыяльна-маральным
В. сацыяльна-маральны
сацыяльна-маральнага		 сацыяльна-маральную сацыяльна-маральнае сацыяльна-маральныя
Т. сацыяльна-маральным сацыяльна-маральнай
сацыяльна-маральнаю		 сацыяльна-маральным сацыяльна-маральнымі
М. сацыяльна-маральным сацыяльна-маральнай сацыяльна-маральным сацыяльна-маральных

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

э́тыка-мара́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. э́тыка-мара́льны э́тыка-мара́льная э́тыка-мара́льнае э́тыка-мара́льныя
Р. э́тыка-мара́льнага э́тыка-мара́льнай
э́тыка-мара́льнае		 э́тыка-мара́льнага э́тыка-мара́льных
Д. э́тыка-мара́льнаму э́тыка-мара́льнай э́тыка-мара́льнаму э́тыка-мара́льным
В. э́тыка-мара́льны (неадуш.)
э́тыка-мара́льнага (адуш.)		 э́тыка-мара́льную э́тыка-мара́льнае э́тыка-мара́льныя (неадуш.)
э́тыка-мара́льных (адуш.)
Т. э́тыка-мара́льным э́тыка-мара́льнай
э́тыка-мара́льнаю		 э́тыка-мара́льным э́тыка-мара́льнымі
М. э́тыка-мара́льным э́тыка-мара́льнай э́тыка-мара́льным э́тыка-мара́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

духо́ўна-мара́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. духо́ўна-мара́льны духо́ўна-мара́льная духо́ўна-мара́льнае духо́ўна-мара́льныя
Р. духо́ўна-мара́льнага духо́ўна-мара́льнай
духо́ўна-мара́льнае		 духо́ўна-мара́льнага духо́ўна-мара́льных
Д. духо́ўна-мара́льнаму духо́ўна-мара́льнай духо́ўна-мара́льнаму духо́ўна-мара́льным
В. духо́ўна-мара́льны (неадуш.)
духо́ўна-мара́льнага (адуш.)		 духо́ўна-мара́льную духо́ўна-мара́льнае духо́ўна-мара́льныя (неадуш.)
духо́ўна-мара́льных (адуш.)
Т. духо́ўна-мара́льным духо́ўна-мара́льнай
духо́ўна-мара́льнаю		 духо́ўна-мара́льным духо́ўна-мара́льнымі
М. духо́ўна-мара́льным духо́ўна-мара́льнай духо́ўна-мара́льным духо́ўна-мара́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

духо́ўна-мара́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. духо́ўна-мара́льны духо́ўна-мара́льная духо́ўна-мара́льнае духо́ўна-мара́льныя
Р. духо́ўна-мара́льнага духо́ўна-мара́льнай
духо́ўна-мара́льнае		 духо́ўна-мара́льнага духо́ўна-мара́льных
Д. духо́ўна-мара́льнаму духо́ўна-мара́льнай духо́ўна-мара́льнаму духо́ўна-мара́льным
В. духо́ўна-мара́льны (неадуш.)
духо́ўна-мара́льнага (адуш.)		 духо́ўна-мара́льную духо́ўна-мара́льнае духо́ўна-мара́льныя (неадуш.)
духо́ўна-мара́льных (адуш.)
Т. духо́ўна-мара́льным духо́ўна-мара́льнай
духо́ўна-мара́льнаю		 духо́ўна-мара́льным духо́ўна-мара́льнымі
М. духо́ўна-мара́льным духо́ўна-мара́льнай духо́ўна-мара́льным духо́ўна-мара́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)