манта́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па мантажы канструкцый.

|| ж. манта́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

манта́жнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. манта́жнік манта́жнікі
Р. манта́жніка манта́жнікаў
Д. манта́жніку манта́жнікам
В. манта́жніка манта́жнікаў
Т. манта́жнікам манта́жнікамі
М. манта́жніку манта́жніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

манта́жнік м. монта́жник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

манта́жнік, ‑а, м.

Спецыяліст па мантажу (у 1 знач.). За некалькі мінут мантажнікі ўмацоўваюць панель — і гатова сцяна яшчэ аднаго пакоя. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

монта́жник манта́жнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

манціро́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па манціроўцы; мантажнік.

|| ж. манціро́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

манта́жніца, ‑ы, ж.

Жан. да мантажнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манціро́ўшчык, ‑а, м.

Спецыяліст па манціроўцы; мантажнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Манцёр ’спецыяліст па электраабсталяванню, электраправодцы’, ’мантажнік’ (ТСБМ). З рус. монтёр, якое з франц. monteur < monter ’збіраць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

манцёр, ‑а, м.

1. Спецыяліст па электраабсталяванню, электраправодцы; электраманцёр. Манцёр адключаў гірлянды рознакаляровых лямпачак і беражліва спускаў у кузаў машыны. Карпаў.

2. Тое, што і мантажнік.

[Фр. monteur ад monter — збіраць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)