Verbum

анлайнавы слоўнік

манеўрава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

манеўрава́нне ср. маневри́рование; см. манеўрава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

манеўрава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. манеўраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манеўрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; незак.

1. Рабіць манеўр, манеўры (у 1, 3 і 4 знач.).

Паравоз манеўруе.

2. Лавіраваць, абыходзіць перашкоду.

М. сярод перашкод.

3. перан. Дзейнічаць так, каб ашукаць каго-н.; хітрыць (разм.).

Няма чаго м.

4. перан., чым. Умела распараджацца чым-н., выкарыстоўваць што-н.

М. тэхнікай.

|| зак. зманеўрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е (да 1 і 2 знач.).

|| наз. манеўрава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маневри́рование манеўрава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пілата́ж, ‑у, м.

Майстэрства кіравання самалётам або іншым лятальным апаратам, а таксама манеўраванне самалёта. Вышэйшы пілатаж.

[Фр. pilotage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)