маляўні́чы, -ая, -ае.

Вельмі прыгожы, захапляючы сваёй прыгажосцю.

Панямонне — м. куток Беларусі.

|| наз. маляўні́часць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маляўні́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. маляўні́чы маляўні́чая маляўні́чае маляўні́чыя
Р. маляўні́чага маляўні́чай
маляўні́чае		 маляўні́чага маляўні́чых
Д. маляўні́чаму маляўні́чай маляўні́чаму маляўні́чым
В. маляўні́чы (неадуш.)
маляўні́чага (адуш.)		 маляўні́чую маляўні́чае маляўні́чыя (неадуш.)
маляўні́чых (адуш.)
Т. маляўні́чым маляўні́чай
маляўні́чаю		 маляўні́чым маляўні́чымі
М. маляўні́чым маляўні́чай маляўні́чым маляўні́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

маляўні́чы жи́вописный, кра́сочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маляўні́чы, ‑ая, ‑ае.

Прыгожы, эфектны з пункту погляду мастака. Высеўка падрабязна расказваў нам пра возера Нарач, якое ляжыць у маляўнічай катлавіне. Гурскі. Парог пераступіла даволі фацэтная і маляўнічая постаць .. чалавека. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Маляўнічы ’прыгожы, эфектны з пункту погляду мастака’ (ТСБМ). Паланізм. Параўн. польск. malowniczy ’які годны таго, каб быць перанесеным на палатно, прыемны для погляду, прыгожы, цудоўны’, ’жывы, каляровы, вобразны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дэкараты́ўны, -ая, -ае.

1. Прызначаны для ўпрыгожання чаго-н.

Д. жывапіс.

Дэкаратыўныя расліны.

2. Жывапісны, маляўнічы.

Д. від.

|| наз. дэкараты́ўнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кра́сочный

1. фа́рбавы;

кра́сочная промы́шленность фа́рбавая прамысло́васць;

2. перен. маляўні́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изобрази́тельный (относящийся к изобразительному искусству) вобразатво́рчы, выяўле́нчы; (о средствах изображения) маляўні́чы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узго́ркавы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і узгорысты. Полькі раздолля ты дорыш жыццю, Край мой узгоркавы, край мой лясны! Гілевіч. Паходня .. углядаўся ў маляўнічы ўзгоркавы краявід, крануты першымі подыхамі восені. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цудо́ўны, -ая, -ае.

1. Які ўспрымаецца як цуд.

Цудоўнае выратаванне.

2. Выдатны, адмысловы; вельмі добры.

Ц. будынак.

3. Які вызначаецца незвычайным талентам.

Ц. паэт.

4. Вельмі прыгожы, маляўнічы.

Ц. краявід.

Ц. дзень.

5. Цікавы, захапляльны.

Цудоўная казка захапіла дзяцей.

6. Прыемны, дзіўны.

Ц. водар ліп.

7. Мілагучны (пра голас, гукі).

Ц. голас.

|| наз. цудо́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)