малацьбі́т, -а́, М -біце́, мн. -ы́, -о́ў, м.
Той, хто малоціць (у 1 знач.).
Малацьбітам пара есці.
|| ж. малацьбі́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
малацьбі́т
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
малацьбі́т |
малацьбіты́ |
| Р. |
малацьбіта́ |
малацьбіто́ў |
| Д. |
малацьбіту́ |
малацьбіта́м |
| В. |
малацьбіта́ |
малацьбіто́ў |
| Т. |
малацьбіто́м |
малацьбіта́мі |
| М. |
малацьбіце́ |
малацьбіта́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
малацьбі́т, -та́ м. молоти́льщик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
малацьбі́т, ‑а, М ‑біце, м.
Той, хто малоціць. — Ты адзін цупаеш цэпам, і рукі дранцвеюць, падымацца не хочуць. А стануць чатыры малацьбіты ды як жарнуць — адкуль яно што і возьмецца. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Малацьбі́т, маладзьбі́т, маладзбі́т, маладьбі́т, маладзві́т ’той, хто малоціць’ (ТСБМ, Сцяшк., Нас., Сл. ПЗБ, Нар. Гом., Растарг.). Беларускае (з цесна прылягаючай рускай моўнай тэрыторыяй: пск., смал., ЛатвССР молотьби́т ’тс’). Адназоўнікавае ўтварэнне з суф. ‑іт (Сцяцко, Афікс. наз., 157).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
молоти́льщик малацьбі́т, -та́ м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Малата́р ’малацьбіт’ (гродз., Сл. ПЗБ; Сцяшк. Сл.). З польск. młocarz ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
*Малата́рнік, молота́рнік ’малацьбіт’ (малар., бяроз., Выг.). У выніку кантамінацыі спрадвечнага молотілнык і новага молотар (гл. малатар) ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Малацебнік, молотэбнык ’малацьбіт’ (беласт., Сл. ПЗБ; Сл. Брэс.; малар., кобр., Выг.; Яруш.). Утворана ад прыметніка ⁺малацебны, параўн. польск. młociebny ’прызначаны для малацьбы’. Да малаціць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Малотнік ’малацьбіт’ (карм., Мат. Гом.). Укр. моло́тник ’тс’, ст.-рус. молотникъ ’малатабоец’, польск. młotnik ’каваль’. Да малаціць (гл.). Суфікс ‑нік далучаецца да асновы дзеяслова без суфіксальнай галоснай (як лётчык, польск. lotnik ’лётчык’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)