малацьбі́т, -а́, М -біце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Той, хто малоціць (у 1 знач.).

Малацьбітам пара есці.

|| ж. малацьбі́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)