мазгаўня́, ж. (разм., груб.).
Галава.
М. не варыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мазгаўня́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
мазгаўня́ |
| Р. |
мазгаўні́ |
| Д. |
мазгаўні́ |
| В. |
мазгаўню́ |
| Т. |
мазгаўнёй
мазгаўнёю |
| М. |
мазгаўні́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мазгаўня́ ж., пренебр. башка́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мазгаўня́, ‑і, ж.
Разм. груб. Галава. І хрысціць кулак мазгаўню цвердалобую. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мазгаўня́, мазгаўня́, мозгоўне́, маскаўня́ ’галава’ (Нас., ТСБМ, Грыг., Шат., Касп., Мат. Гом., драг. КЭС, докш. Янк. Мат., Бір. Дзярж., Мат. Маг., Сл. ПЗБ), укр. мізко́вня, польск. mózgownica ’тс’. Утворана ад прыметніка мазгавы́ пры дапамозе суфікса ‑ня (< ‑ьnʼa).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
башка́ прост. галава́, -вы́ ж.; мазгаўня́, -ні́ ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
*Мазкаўто́ўня, мозгото́ўня, мошкотоўня ’галава’ (ТС). У выніку кантамінацыі лексем мазгатня́ і мазгаўня (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мазгаве́шка ’мазгаўня’ (зэльв., Жыв. сл.) утварылася ў выніку кантамінацыі мазгі́ (гл.) і галаве́шка (экспр.) ’галава’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Навурзня́ ’непаваротлівы пузаты чалавек’ (полац., Нар. лекс.). Відаць, ад наву́рзацца ’наесціся многа, насёрбацца’ з экспрэсіўнай суфіксацыяй, параўн. мазгаўня і пад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мазгатня́ ’галаваломная, заблытаная справа’ (Нас.) утворана ад мазгатаць (гл.) і суф. ‑н‑я (з экспрэсіяй непахвальнасці), як і мазгаўня́, балбатня́, калатня́, буркутня́, траскатня́ (Сцяцко, Афікс. наз., 89).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)