маго́т
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
маго́т |
маго́ты |
| Р. |
маго́та |
маго́таў |
| Д. |
маго́ту |
маго́там |
| В. |
маго́та |
маго́таў |
| Т. |
маго́там |
маго́тамі |
| М. |
маго́це |
маго́тах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
маго́т зоол. маго́т, -та м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
маго́, нескл. і маго́т, ‑а, М ‑гоце, м.
Бясхвостая малпа, якая лёгка прыручаецца; водзіцца ў паўночна-заходняй Афрыцы.
[Фр. magot.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)