магніта...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам «магніт», «магнітны», напрыклад: магнітаоптыка, магнітаэлектрычны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магнеты́зм, -у, м.

Сукупнасць з’яў, звязаных з дзеяннем магніта.

Зямны м.

|| прым. магнеты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

магні́т

‘прылада, рэч’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. магні́т магні́ты
Р. магні́та магні́таў
Д. магні́ту магні́там
В. магні́т магні́ты
Т. магні́там магні́тамі
М. магні́це магні́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

намагні́ціць, -нічу, -ні́ціш, -ні́ціць; -ні́чаны; зак., што.

Надаць якому-н. целу якасці магніта.

Н. сталёвы стрыжань.

|| незак. намагні́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

намагні́ціцца, ‑ніціцца; зак.

Атрымаць якасці магніта. Жалеза намагніцілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намагні́ціць, ‑нічу, ‑ніціш, ‑ніціць; зак., што.

Падаць якасці магніта. Намагніціць сталёвы стрыжань.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магні́ціць, ‑нічу, ‑ніціш, ‑ніціць; незак., што.

Надаваць чаму‑н. уласцівасці магніта. Магніціць стрэлку компаса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магні́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да магніта. Магнітная сіла.

2. Які мае ўласцівасць магніта; намагнічаны. Магнітны жалязняк. Магнітная сталь.

•••

Магнітнае поле гл. поле.

Магнітнае схіленне гл. схіленне.

Магнітная анамалія гл. анамалія.

Магнітная бура гл. бура.

Магнітная стрэлка гл. стрэлка.

Магнітны мерыдыян гл. мерыдыян.

Магнітны момант гл. момант.

Магнітны полюс гл. полюс.

Магнітны экватар гл. экватар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магні́т м.

1. (род. магні́та) физ. магни́т;

2. (род. магні́ту) перен. магни́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

безразли́чный

1. (равнодушный) абыя́кавы;

2. (нейтральный) нейтра́льны;

безразли́чное равнове́сие физ. нейтра́льная раўнава́га;

безразли́чный по́яс магни́та физ. нейтра́льны по́яс магні́та.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)