лінё́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лінё́к лінькі́
Р. лінька́ лінько́ў
Д. ліньку́ лінька́м
В. лінька́ лінько́ў
Т. лінько́м лінька́мі
М. ліньку́ лінька́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лінёк I (род. лінька́) м. (уменьш. к лінь) линёк

лінёк II (род. лінька́) м., мор. линёк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лінёк ​1, лінька, м.

Разм. Памянш.-ласк. да лінь ​1.

лінёк ​2, лінька, м.

Уст. Кароткая смоленая вяроўка з вузлом на канцы, якая служыла на суднах для пакарання матросаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лінь, -я́, мн. -і́, -ёў, м.

Прэснаводная рыба сямейства карпавых з тоўстым слізістым целам.

|| памянш. лінёк, -нька́, мн. -нькі́; -нько́ў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лінь², -я́, мн. -і́, -ёў, м. (спец.).

Вельмі моцны тонкі канат для карабельнай снасці.

|| памянш. лінёк, -нька́, мн. -нькі́, -нько́ў, м.

|| прым. лінявы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

линёк​II мор. лінёк, род. лінька́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

линёк​I (уменьш. к линь​I) лінёк, род. лінька́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)