Ляшчы́ны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ляшчы́ны
Р. Ляшчы́н
Ляшчы́наў
Д. Ляшчы́нам
В. Ляшчы́ны
Т. Ляшчы́намі
М. Ляшчы́нах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ляшчы́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ляшчы́на ляшчы́ны
Р. ляшчы́ны ляшчы́н
Д. ляшчы́не ляшчы́нам
В. ляшчы́ну ляшчы́ны
Т. ляшчы́най
ляшчы́наю		 ляшчы́намі
М. ляшчы́не ляшчы́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ляшчэ́ўнік і ляшчы́ннік, -у, м.

Зараснік, кусты ляшчыны; арэшнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тае́мнік, -у, м.

Шматгадовая травяністая бесхларафільная расліна сямейства заразіхавых, якая паразітуе на каранях ляшчыны, вольхі і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ляшчы́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ляшчыны. Ляшчынавыя кусты. // Зроблены з ляшчыны. Недалёка ляжаў доўгі ляшчынавы кій. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тае́мнік, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая бесхларафільная расліна, якая паразітуе на каранях ляшчыны, вольхі і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фунду́к, ‑у, м.

1. Адзін з відаў ляшчыны, ляшчэўнік, які расце на поўдні.

2. зб. Арэхі, плады гэтага ляшчэўніку.

[Тур. findik з грэч.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ляшчы́ннік і ляшчэ́ўнік, ‑у, м.

Зараснік, кусты ляшчыны; арэшнік. Навокал нас — густы ляшчэўнік, асыпаны пустымі яшчэ арэхамі. Брыль. За апошнімі хатамі пачынаецца насып, шчыльна атулены ляшчыннікам. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ляшчы́на, ‑ы, ж.

Тое, што і арэшына. На ляшчыне .. зелянеюць першыя завязі арэхаў. Лынькоў. / у знач. зб. Там, дзе дарога губляецца ў зарасніку ляшчыны, праглядвае некалькі хат вёсачкі. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лы́чыкі ’трэскі, стружка з ляшчыны’ (зэльв., Сл. ПЗБ), лы́чына ’палоска лубу з карой’ (в.-дзв., там жа). Да лыка 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)