ляндры́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ляндры́нка |
ляндры́нкі |
| Р. |
ляндры́нкі |
ляндры́нак |
| Д. |
ляндры́нцы |
ляндры́нкам |
| В. |
ляндры́нку |
ляндры́нкі |
| Т. |
ляндры́нкай
ляндры́нкаю |
ляндры́нкамі |
| М. |
ляндры́нцы |
ляндры́нках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Ляндры́нка, ляндры́нкі ’цукеркі — ледзянцы’ (астрав., Сцяшк. Сл.; брасл., Сл. ПЗБ; драг., КЭС). Запазычана з польск. landrynka, landrynki, landryny, якія ўзыходзяць да прозвішча Ландрин, уладальніка цукеркавай фабрыкі ў Расіі ў XIX ст. (Слаўскі, 4, 46).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)