ляндры́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ляндры́нка ляндры́нкі
Р. ляндры́нкі ляндры́нак
Д. ляндры́нцы ляндры́нкам
В. ляндры́нку ляндры́нкі
Т. ляндры́нкай
ляндры́нкаю		 ляндры́нкамі
М. ляндры́нцы ляндры́нках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Ляндры́нка, ляндры́нкі ’цукеркі — ледзянцы’ (астрав., Сцяшк. Сл.; брасл., Сл. ПЗБ; драг., КЭС). Запазычана з польск. landrynka, landrynki, landryny, якія ўзыходзяць да прозвішча Ландрин, уладальніка цукеркавай фабрыкі ў Расіі ў XIX ст. (Слаўскі, 4, 46).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sugarplum

[ˈʃʊgərplʌm]

n.

ляндры́нка f., лядзя́ш ледзяша́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

landrynka

ж. манпансье; ледзянец, смактулька; ляндрынка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)