ля́мпа
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ля́мпа |
ля́мпы |
| Р. |
ля́мпы |
ля́мпаў ля́мп |
| Д. |
ля́мпе |
ля́мпам |
| В. |
ля́мпу |
ля́мпы |
| Т. |
ля́мпай ля́мпаю |
ля́мпамі |
| М. |
ля́мпе |
ля́мпах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пападве́шваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што (разм.).
Падвесіць усё, многае або ўсіх, многіх.
П. лямпы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
плафо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Столь, упрыгожаная жывапісам, лепкай, мазаікай.
2. Род абажура для электрычнай лямпы, звычайна на столі або на сцяне.
|| прым. плафо́нны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
свяці́льня, -і, мн. -і, -лень і -льняў, ж. (уст.).
1. Асвятляльная прылада ў выглядзе невялікай бляшанай лямпы, у якую налівалася масла, тлушч і пад.
2. Лампада, плошка з запаленым маслам.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абажу́р, -а, мн. -ы, -аў, м.
Каўпак, які надзяецца на лямпу, каб засцерагчы вочы ад моцнага святла або каб прыдаць святлу лямпы пэўную афарбоўку.
Ружовы а.
|| прым. абажу́рны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
светоотда́ча спец. святлоадда́ча, -чы ж.;
светоотда́ча ла́мпы святлоадда́ча ля́мпы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
павыключа́цца, ‑аецца; зак.
Разм. Выключыцца — пра ўсё, многае. Лямпы павыключаліся.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пазату́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Затушыць, патушыць усё, многае. Пазатушваць лямпы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Керасі́ніца ’газніца, частка лямпы, у якую наліваецца газа’ (Бяльк.). Гл. керасіна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
выключа́льнік, ‑а, м.
Прыстасаванне для выключэння і ўключэння электрычнага току. Выключальнік настольнай лямпы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)