Лю́бава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Лю́бава
Р. Лю́бава
Д. Лю́баву
В. Лю́бава
Т. Лю́бавам
М. Лю́баве

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Люба́ва

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. Люба́ва Люба́вы
Р. Люба́вы Люба́ў
Д. Люба́ве Люба́вам
В. Люба́ву Люба́ў
Т. Люба́вай
Люба́ваю		 Люба́вамі
М. Люба́ве Люба́вах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Люба́ва ’нятлустае свіное мяса’ (валож., Жыв. сл.) — субстантываваны прыметнік жан. роду. Да любі́вы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)