Лю́бава
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Лю́бава |
| Р. |
Лю́бава |
| Д. |
Лю́баву |
| В. |
Лю́бава |
| Т. |
Лю́бавам |
| М. |
Лю́баве |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Люба́ва
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
Люба́ва |
Люба́вы |
| Р. |
Люба́вы |
Люба́ў |
| Д. |
Люба́ве |
Люба́вам |
| В. |
Люба́ву |
Люба́ў |
| Т. |
Люба́вай
Люба́ваю |
Люба́вамі |
| М. |
Люба́ве |
Люба́вах |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Люба́ва ’нятлустае свіное мяса’ (валож., Жыв. сл.) — субстантываваны прыметнік жан. роду. Да любі́вы (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ДАВІДЗЕ́НКА Леанід Рыгоравіч
(н. 9.5.1941, Мінск),
бел. скульптар. Скончыў Бел. тэатр.-маст. ін-т (1967). Выкладае ў Бел. ліцэі мастацтва (з 1969). Аўтар станковых твораў «Сяброўкі» (1970), «Пяшчотнасць» (1972), «Купава» (1974), «Маці і сын» (1978), «Юнак з вавёркай» (1979), «Рэчанька» (1983), «Бульбачка», «Два торсы» (абедзве 1984) і інш. Манум. работы: у Мінску — фантан «Лета» (1974) на праспекце Машэрава, «Сымон-музыка» (1982) для муз. ліцэя пры кансерваторыі, «Чалавек ідзе» (1986) у парку па вул. Арлоўскай; у Нясвіжы — «Дама ў чорным» (1993); «Любава» (1978) у цэнтр. парку г. Кішынёў і інш. Творчасць адметная лірычным вырашэннем тэмы, тонкім адчуваннем матэрыялу.
т. 5, с. 563
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)