лье́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. лье́ лье́
Р. лье́ лье́
Д. лье́ лье́
В. лье́ лье́
Т. лье́ лье́
М. лье́ лье́

Іншыя варыянты: льё́.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лье нескл., ср., ист. лье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лье, нескл., н.

Старадаўняя французская мера даўжыні, роўная прыблізна 4,5 км.

[Фр. lieue.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

льё́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. льё́ льё́
Р. льё́ льё́
Д. льё́ льё́
В. льё́ льё́
Т. льё́ льё́
М. льё́ льё́

Іншыя варыянты: лье́.

Крыніцы: nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ліць¹, лью, льеш, лье; льём, льяце́, льюць і лію́, ліе́ш, ліе́; ліём, ліяце́, лію́ць; ліў, ліла́, ліло́; лі; літы; незак.

1. што. Нахіляючы што-н. напоўненае, прымушаць цячы якую-н. вадкасць.

Л. ваду на рукі.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Вельмі моцна цячы, ісці (разм.).

Дождж лье як з вядра (аб праліўным дажджы).

3. перан. Распаўсюджваць (гук, святло, пах).

Сонца лье цяпло.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ліць², лью, льеш, лье; льём, льяце́, льюць і лію́, ліе́ш, ліе́; ліём, ліяце́, лію́ць; ліў, ліла́, ліло́; лі; незак., што.

Вырабляць што-н. з расплаўленага рэчыва.

Л. гарматы.

|| зак. вы́ліць, -лью, -льеш, -лье; -літы; вы́лі.

|| наз. ліццё, -я́, н.; прым. ліце́йны, -ая, -ае і ліццёвы, -ая, -ае.

Ліцейная вытворчасць.

Ліцейны цэх.

Ліццёвае прэсаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прылі́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -лье́ і -ліе́; -ліў, -ліла́, -ло́; зак.

Сабраўшыся, прыцячы, падступіць (пра вадкае).

Кроў прыліла да галавы.

|| незак. прыліва́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Лы́льіцца ’несці выліўкі (аб курыцы)’ (Растарг.) з [й]ільлі́цца, у якім [й]‑прыстаўны замяніўся на л‑, пасля яго і > ы (як, напрыклад, сыграць) < льлі́цца ’тс’, у якім ‑л‑ таксама з й, параўн. ён лье [лʼйе] — драг. льле́ ’лье’. Да ліць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лі́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. лью́
лію́		 ліё́м
льё́м
2-я ас. лье́ш
ліе́ш		 ліяце́
льяце́
3-я ас. лье́
ліе́		 лью́ць
лію́ць
Прошлы час
м. лі́ў лілі́
ж. ліла́
н. ліло́
Загадны лад
2-я ас. лі́ лі́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час льючы́

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ *Права́лле, провалье ’правал’: от улез провалье, лье і лье дождж, ’прорва, пропасць’ (ТС). Рус. паўд. мн. л. правалья ’пролагі, пячоры’, укр. провалля ’пропасць, роў’. Ад праваліць < валіць з суф. ‑ьje, або ад правші з суф. зборнасці. Адносна суфіксацыі гл. Сцяцко, Афікс. наз., 201. Гл. папярэдняе слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)