луко́шко ср. ко́шык, -ка м., кош, род. каша́ м.; (из луба) лубя́нка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сяве́нька ж. сева́лка, луко́шко ср.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лубя́нка ж. (короб, корзинка) лубо́к м., лубя́нка, луко́шко ср.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
каро́бачка ж.
1. уменьш. коро́бочка;
2. бот. коро́бочка;
3. луко́шко ср.; коробо́к м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лубо́к м.
1. в разн. знач. лубо́к, род. лубка́ м.;
2. (лукошко) лубя́нка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
коробо́к м.
1. (лукошко) каро́бачка, -кі ж.; ко́шык, -ка м.;
2. см. коро́бочка;
коробо́к спи́чек па́чак запа́лак.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Лукошка ’кош, лубянка’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ), ’міса’ (Анік., Грыг.). Прымыкае да рус. моўнай тэрыторыі, параўн. рус. лукошко ’кошык з бяросты, лубянка’, ’кошык з лазы’, іркуцк. ’глыбокая міса’. Паводле Фасмера (2, 532), роднаснае да лукно (гл.). Словаўтваральная мадэль лук‑ошка: лукно, як рус. око‑шко: окно.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кош (род. каша́) м.
1. корзи́на ж.; луко́шко ср.;
2. (повозка) ку́зов;
3. (на мельнице) ковш;
◊ назва́ўся груздо́м, лезь у к. — посл. назва́лся груздём, полеза́й в ку́зов
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Калу́пашак ’плецены кош на воз’ (Сцяшк.), колупушок ’кош для перавозкі бульбы’ (Мат. Гом.), ’плецены кораб на сані або воз’ (ТС). Рэгіянальная інавацыя, зах.-бел. форма, магчыма, і незалежная. Утворана метатэзай з палукашак, які, відаць, да *палукош, дзе кош‑ назва вялікага кораба на воз. Менш верагодна думаць пра сувязь палукашак з вядомым у рус. мове лукошко і лукно. Таксама нельга лічыць зыходнай разглядаемую лексему, якая магла быць аддзеяслоўным утварэннем ад калупаць ’плесці’, параўн. смал. колупаць ’плесці лапці’. Апошняе — лакальная інавацыя, параўн. бел. калупаць ’вязаць’ (карункі), утворанае на базе калупаць ’марудна вазіцца’. Адносна ўкр. бойк. параўн. колупінок і колупіток < полукіпок.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
каро́бка ж.
1. коро́бка; (спичек — ещё) коробо́к м.;
к. цуке́рак — коро́бка конфе́т;
2. ко́роб м., луко́шко ср.;
3. (остов здания) коро́бка;
○ к. ху́ткасцей (ско́расцей) — тех. коро́бка скоросте́й;
чарапна́я к. — анат. черепна́я коро́бка;
к. перада́ч — тех. коро́бка переда́ч;
магазі́нная к. — воен. магази́нная коро́бка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)