лу́джаны, -ая, -ае.

Пакрыты палудай.

Л. самавар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лу́джаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лу́джаны лу́джаная лу́джанае лу́джаныя
Р. лу́джанага лу́джанай
лу́джанае		 лу́джанага лу́джаных
Д. лу́джанаму лу́джанай лу́джанаму лу́джаным
В. лу́джаны (неадуш.)
лу́джанага (адуш.)		 лу́джаную лу́джанае лу́джаныя (неадуш.)
лу́джаных (адуш.)
Т. лу́джаным лу́джанай
лу́джанаю		 лу́джаным лу́джанымі
М. лу́джаным лу́джанай лу́джаным лу́джаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лу́джаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лу́джаны лу́джаная лу́джанае лу́джаныя
Р. лу́джанага лу́джанай
лу́джанае		 лу́джанага лу́джаных
Д. лу́джанаму лу́джанай лу́джанаму лу́джаным
В. лу́джаны (неадуш.)
лу́джанага (адуш.)		 лу́джаную лу́джанае лу́джаныя (неадуш.)
лу́джаных (адуш.)
Т. лу́джаным лу́джанай
лу́джанаю		 лу́джаным лу́джанымі
М. лу́джаным лу́джанай лу́джаным лу́джаных

Кароткая форма: лу́джана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лу́джаны

1. прич. лужённый;

2. прил. лужёный;

◊ ~нае го́рла — лужёная гло́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лу́джаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад нудзіць.

2. у знач. прым. Пакрыты палудай. Луджаны самавар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лудзі́ць, луджу́, лу́дзіш, лу́дзіць; лу́джаны; незак., што.

Пакрываць палудай.

Л. медную пасуду.

|| зак. вы́лудзіць, -луджу, -лудзіш, -лудзіць; -луджаны і палудзі́ць, -луджу́, -лу́дзіш, -лу́дзіць; -лу́джаны.

|| наз. луджэ́нне, -я, н.

|| прым. лудзі́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лужённый лу́джаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лужёный лу́джаны, вы́луджаны;

◊

лужёная гло́тка лу́джанае го́рла.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лу́да ’луджэнне’, ’сплаў волава са свінцом, які ўжываецца для пакрыцця металічных вырабаў’ (ТСБМ), лу́дка ’палуда’, лудзі́ць ’пакрываць палудай’ (брасл., Сл. ПЗБ); луджаная (луджоная) глотка ’крыкун’ (Юрч. Фраз. 2). Укр. лу́да ’бяльмо’, рус. луди́ть ’лудзіць’, маск. лу́дка ’луджэнне’, ст.-рус. луженый ’луджаны’ (1551 г.), лудило, лудильница, лудильня ’месца, дзе рыхтуюць палуду’ (XVII ст.). Паводле Бернекера (743), Праабражэнскага (1, 475), Фасмера (2, 529), паходзіць з с.-н.-ням. loden ’паяць’ (с.-в.-ням. loeten, ням. löten), параўн. гал. lood, ст.-англ. léad, с.-в.-ням. lot ’свінец’, якія з кельт *(p)loudia ’ліцца, таяць’, с.-ірл. lūaide ’свінец’ (Васэрцыер, 142). Параўн. таксама польск. ludwisarz ’ліцейшчык (пушак, званоў)’, ст.-польск. lodwisarz (XVI ст.) ’тс’ (Слаўскі, 4, 367).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)