ли́пкий лі́пкі, ліпу́чы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ліпу́чы ли́пкий, липу́чий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кле́йкі кле́йкий; ли́пкий, вя́зкий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клейкий кле́йкі; (липкий) лі́пкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лі́пкі

1. ли́пкий; кле́йкий;

~кая гразь — ли́пкая грязь;

2. перен. ли́пкий;

~кія сло́вы — ли́пкие слова́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вя́зкий

1. (тягучий) вя́зкі; (липкий) лі́пкі; кле́йкі;

2. (топкий) гра́зкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лі́пкі ’які лёгка прыліпае’, ’клейкі’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах.), ’ліпучы’ (Яруш.), ’падкі, ахвочы’ (Нас., Касп.), ’прыхільны’ (пух., Жд. 2), укр. липки́й ’ліпкі’, ліпки́й ’учэпісты’, ’клеісты’, рус. ли́пкий ’ліпкі’, ’заразны’, ’востры (аб сякеры)’, польск. lipki, чэш. і славац. lipký, балг. липък ’клейкі’. Прасл. lip‑ъкъ < lipati звычайна выступае ў слав. мовах у пары з lep‑ъкъ < lěpiti. Да ляпіць (гл.). Больш падрабязна гл. Варбот, Слав. языкозн., 1973, 88.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пла́стыр, -ру м., в разн. знач. пла́стырь;

лі́пкі п. — ли́пкий пла́стырь;

выцяжны́ п. — вытяжно́й пла́стырь;

падво́дзіць п. — мор. подводи́ть пла́стырь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пла́стырь в разн. знач. пла́стыр, -ру м.;

ли́пкий пла́стырь лі́пкі (ліпу́чы) пла́стыр;

вытяжно́й пла́стырь выцяжны́ пла́стыр;

подводи́ть пла́стырь мор. падво́дзіць пла́стыр.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)