ленава́цца, ляну́юся, ляну́ешся, ляну́ецца; ляну́йся; незак., з інф.

3 ленасцю адносіцца да справы, ляніва рабіць што-н.

Л. рана ўставаць.

|| зак. паленава́цца, -ляну́юся, -ляну́ешся, -ляну́ецца; -ляну́йся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ленава́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ляну́юся ляну́емся
2-я ас. ляну́ешся ляну́ецеся
3-я ас. ляну́ецца ляну́юцца
Прошлы час
м. ленава́ўся ленава́ліся
ж. ленава́лася
н. ленава́лася
Загадны лад
2-я ас. ляну́йся ляну́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час ляну́ючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ленава́цца несов. лени́ться, поле́ниваться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ленава́цца, лянуюся, лянуешся, лянуецца; незак., з інф. і без дап.

Адчуваць ленасць, ляніва адносіцца да чаго‑н. — Ты ж і крок лішні лянуешся зрабіць, каб да мяне на двор заглянуць! — папракаю я суседа. Кавалёў. Але Янот — ну што ты зробіш з ім! — Да той работы і не дакранаўся. І не таму, што ведаў ён не меў Ці працаваць не ўмеў, А проста ленаваўся. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ленава́цца, ленова́цца, лянава́цца ’гультаяваць’ (ТСБМ, Гарэц., Шат., Яруш., Бяльк., ТС) — адпрыметнікавы дзеяслоў. Да ляны́ ’лянівы’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паленава́цца гл. ленавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лени́ться несов. ленава́цца, гультаява́ць, гульта́йнічаць, ло́дарнічаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поле́ниваться несов., разг. ленава́цца (тро́хі, ча́сам).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падле́ньвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Разм. Крыху ленавацца. [Васіль:] — Антось усю вясну хадзіў на работу.. Праўда, падленьваўся іншы раз. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дры́ндаць

‘ленавацца; хадзіць, спяваючы’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дры́ндаю дры́ндаем
2-я ас. дры́ндаеш дры́ндаеце
3-я ас. дры́ндае дры́ндаюць
Прошлы час
м. дры́ндаў дры́ндалі
ж. дры́ндала
н. дры́ндала
Загадны лад
2-я ас. дры́ндай дры́ндайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дры́ндаючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)