ле́кцыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ле́кцыя ле́кцыі
Р. ле́кцыі ле́кцый
Д. ле́кцыі ле́кцыям
В. ле́кцыю ле́кцыі
Т. ле́кцыяй
ле́кцыяю		 ле́кцыямі
М. ле́кцыі ле́кцыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ле́кцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Вуснае выкладанне вучэбнага прадмета або якой-н. тэмы выкладчыкам вышэйшай навучальнай установы.

Прафесар чытаў лекцыі ў БДУ.

2. Частка вучэбнага прадмета, якая выкладаецца ў вуснай форме.

Курс лекцый па гісторыі Беларусі.

3. Публічнае чытанне на якую-н. тэму.

4. Друкаваны курс публічных чытанняў, а таксама запісы па якім-н. прадмеце выкладання.

Лекцыі па літаратуры.

|| прым. лекцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ле́кцыя ж., в разн. знач. ле́кция;

прачыта́ць ~цыю — прочита́ть ле́кцию;

~цыі па белару́скай літарату́ры — ле́кции по белору́сской литерату́ре;

раскла́д ~цый — расписа́ние ле́кций;

літаграфава́ны курс ~цый — литографи́рованный курс ле́кций

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ле́кцыя, ‑і, ж.

1. Вуснае выкладанне вучэбнага прадмета выкладчыкам у вышэйшай навучальнай установе. Наведваць лекцыі. □ Сівы прафесар, адпачыўшы на сонечным ўзбярэжжы Крыма, першыя лекцыі чытаў неяк больш усхвалявана. Шахавец. // толькі мн. (ле́кцыі, ‑ый). Частка вучэбнага прадмета, якая выкладаецца ў вуснай форме. Курс лекцый. // Публічнае чытанне на якую‑н. тэму. Направа, за прычыненымі дзвярыма, ішла для сялян лекцыя. Чорны. Цяпер часта ў клубе, у брыгадах, на фермах прапагандысты чытаюць лекцыі. Дуброўскі.

2. толькі мн. (ле́кцыі, ‑ый). Аддрукаваны курс публічных чытанняў, а таксама запісы па якому‑н. прадмету выкладання. Інстытуцкія лекцыі па літаратуры.

[Ад лац. lectio — чытанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ле́кцыя ’вуснае выкладанне вучэбнага прадмета’, ’публічнае чытанне’ (Яруш., ТСБМ). Ст.-бел. лекция (XVII ст.) запазычана са ст.-польск. lekcyja ’тс’ (Булыка, Запазыч., 188; Лекс. запазыч., 164). Гл. таксама лектар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ле́кцыя-экску́рсія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ле́кцыя-экску́рсія ле́кцыі-экску́рсіі
Р. ле́кцыі-экску́рсіі ле́кцый-экску́рсій
Д. ле́кцыі-экску́рсіі ле́кцыям-экску́рсіям
В. ле́кцыю-экску́рсію ле́кцыі-экску́рсіі
Т. ле́кцыяй-экску́рсіяй
ле́кцыяй-экску́рсіяю		 ле́кцыямі-экску́рсіямі
М. ле́кцыі-экску́рсіі ле́кцыях-экску́рсіях

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ле́кцыя-экску́рсія ж. ле́кция-экску́рсия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уво́дны, -ая, -ае.

1. гл. увод.

2. Які з’яўляецца ўступам, увядзеннем у што-н.

Уводная лекцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ле́кция ле́кцыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бессістэ́мны, -ая, -ае.

Не прыведзены ў пэўную сістэму; бязладны.

Бессістэмная лекцыя.

Выкладаць бессістэмна (прысл.).

|| наз. бессістэ́мнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)