Ле́ктар ’той, хто чытае лекцыі’, ст.-бел.лекторъ (з XVII ст.) запазычана са ст.-польск.lektor ’асоба, якая каму-небудзь голасна чытае’, ’прафесар’. Да лац.lēctor ’той, хто чытае’ < legere ’чытаць’ (Слаўскі, 4, 136; Булыка, Лекс. запазыч., 159). Гл. яшчэ лекцыя.