ле́карскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ле́карскі |
ле́карская |
ле́карскае |
ле́карскія |
| Р. |
ле́карскага |
ле́карскай ле́карскае |
ле́карскага |
ле́карскіх |
| Д. |
ле́карскаму |
ле́карскай |
ле́карскаму |
ле́карскім |
| В. |
ле́карскі (неадуш.) ле́карскага (адуш.) |
ле́карскую |
ле́карскае |
ле́карскія (неадуш.) ле́карскіх (адуш.) |
| Т. |
ле́карскім |
ле́карскай ле́карскаю |
ле́карскім |
ле́карскімі |
| М. |
ле́карскім |
ле́карскай |
ле́карскім |
ле́карскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ле́карскі разг. ле́карский;
л. памо́чнік — ле́карский помо́щник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ле́карскі, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які мае адносіны да лекара, лекараў, належыць ім. Лекарская справа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ле́кар, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).
Доктар, урач.
|| ж. ле́карка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.
|| прым. ле́карскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
лекпо́м, ‑а, м.
Лекарскі памочнік; фельчар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ле́карский уст., прост. ле́карскі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лекпо́м (ле́карский помо́щник) лекпа́м, -ма м. (ле́карскі памо́чнік).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
переосвиде́тельствование ср., мед. пераагля́д, -ду м., паўто́рны агля́д;
враче́бное переосвиде́тельствование ле́карскі пераагля́д (паўто́рны агля́д);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)