ла́панка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ла́панка |
ла́панкі |
| Р. |
ла́панкі |
ла́панак |
| Д. |
ла́панцы |
ла́панкам |
| В. |
ла́панку |
ла́панкі |
| Т. |
ла́панкай
ла́панкаю |
ла́панкамі |
| М. |
ла́панцы |
ла́панках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Лапа́нка ’пастка’, ’аблава’ (астрав., шальч., Сл. паўн.-зах.). З польск. łapanka, параўн. кракаўск. ’клетка для галубоў на даху’, ’аблава на людзей у перыяд гітлераўскай акупацыі’ < łapać < прасл. lapati ’лавіць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Лапка́н ’пастка’ (нараўл., Мат. Гом.). Утворана ў выніку кантамінацыі лексем капкан і лапанка, лапаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
хабар, подкуп; падачка, прынос, падмазка, падгода, лапанка (разм.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)