лагадне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.
Станавіцца лагодным, лагаднейшым.
Стары часам лагаднеў і пачынаў казку.
|| зак. палагадне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
лагадне́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
лагадне́ю |
лагадне́ем |
| 2-я ас. |
лагадне́еш |
лагадне́еце |
| 3-я ас. |
лагадне́е |
лагадне́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
лагадне́ў |
лагадне́лі |
| ж. |
лагадне́ла |
| н. |
лагадне́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
лагадне́й |
лагадне́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
лагадне́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
лагадне́ць несов. добре́ть; де́латься мя́гче (доброду́шнее); станови́ться бо́лее покла́дистым
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лагадне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.
Станавіцца лагодным, лагаднейшым. — Дык сядай у машыну, паедзем, — лагаднее трактарыст Мікалай. Бялевіч. Успаміны крыху размякчалі Максіма Сцяпанавіча, ён лагаднеў. Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Лагадне́ць ’станавіцца пяшчотным, ласкавым’ (Нас., ТС). Да лагодны (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
палагадне́ць гл. лагаднець.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мякчэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; незак.
1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Рабіцца мяккім (у 1 знач.), мякчэйшым.
Ад мазі скура мякчэе.
2. перан. Лагаднець, дабрэць.
Сэрца яго паступова мякчэла.
|| зак. памякчэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Лаганец ’залатушная трава, Leontodon L.’ (Кіс.). Утворана ад ⁺лагаднец < лагадне́ць ’станавіцца лагаднейшым’. Расліна названа паводле яе лекавых уласцівасцей — заспакойвае болі ў жываце (Лек. раст., 6, 447).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мякчэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; незак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Рабіцца мяккім, мякчэйшым. Надвор’е сёння спякотнае, нават асфальт мякчэе пад нагамі. В. Вольскі. — Тытунёвую расаду пасеялі, як толькі пачала мякчэць зямля. Кулакоўскі.
2. перан. Лагаднець, дабрэць. — Хто гэта? Чужы нехта? — голас у Грасыльды мякчэў, калі яна падыходзіла бліжэй. Пташнікаў. Валодзя паступова пачаў мякчэць і здавацца. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)