ла́ва

‘расплаўленая мінеральная маса; нястрымная маса каго-, чаго-н.’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ла́ва
Р. ла́вы
Д. ла́ве
В. ла́ву
Т. ла́вай
ла́ваю
М. ла́ве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ла́ва

‘мэбля; падземная горная вырабатка; вялікі аднаслойны масіў чаго-н.; баявы парадак конніцы’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ла́ва ла́вы
Р. ла́вы ла́ў
Д. ла́ве ла́вам
В. ла́ву ла́вы
Т. ла́вай
ла́ваю		 ла́вамі
М. ла́ве ла́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ла́ва³, -ы, мн. -ы, лаў, ж. (разм.).

Вялікі абшар, шырокі аднастайны масіў чаго-н.

Л. жыта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́ва⁵, -ы, мн. -ы, лаў, ж.

Падземная горная вырабатка з доўгімі забоямі, у якой здабываюцца карысныя выкапні.

|| прым. ла́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́ва

I ж. (предмет обстановки) скамья́;

○ л. падсу́дных — скамья́ подсуди́мых;

◊ вы́прастацца ўздоўж ла́вы — умере́ть, протяну́ть но́ги

II ж. (вулканическая) ла́ва

III ж., воен. ла́ва;

казакі́ мча́ліся ла́вай — казаки́ мча́лись ла́вой

IV ж., разг. полоса́ (широкая);

л. жы́та — полоса́ ржи

V ж., горн. ла́ва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́ва⁴, -ы, мн. -ы, лаў, ж.

Баявы парадак конніцы для адначасовай атакі з флангаў і тылу, а таксама атрад, пастроены для такой атакі.

Л. казакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́ва², -ы, ж.

1. Расплаўленая вулканічная маса, якая вывяргаецца на паверхню зямлі.

Патокі лавы.

2. перан. Імклівая, нястрыманая маса каго-, чаго-н., суцэльны паток.

|| прым. ла́вавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́ва¹, -ы, мн. -ы, лаў, ж.

Прадмет сялянскай мэблі для сядзення ў выглядзе шырокай дошкі на ножках.

◊

Сесці (трапіць) на лаву падсудных — пайсці пад суд.

|| прым. ла́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́ва​III горн. Ла́ва, -вы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́ва​I мин. (вулканическая) ла́ва, -вы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)