ла́ва
‘мэбля; падземная горная вырабатка; вялікі аднаслойны масіў чаго-н.; баявы парадак конніцы’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| ла́ва | ла́вы | |
| ла́вы | ла́ў | |
| ла́ве | ла́вам | |
| ла́ву | ла́вы | |
| ла́вай ла́ваю |
ла́вамі | |
| ла́ве | ла́вах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)