кішэ́ннік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Кішэнны злодзей.

Нечакана злавілі кішэнніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кішэ́ннік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кішэ́ннік кішэ́ннікі
Р. кішэ́нніка кішэ́ннікаў
Д. кішэ́нніку кішэ́ннікам
В. кішэ́нніка кішэ́ннікаў
Т. кішэ́ннікам кішэ́ннікамі
М. кішэ́нніку кішэ́нніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кішэ́ннік м., разг. карма́нник, карма́нщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кішэ́ннік, ‑а, м.

Разм. Той, хто крадзе з кішэняў; кішэнны злодзей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зло́дзей-кішэ́ннік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зло́дзей-кішэ́ннік зладзе́і-кішэ́ннікі
Р. зло́дзея-кішэ́нніка зладзе́яў-кішэ́ннікаў
Д. зло́дзею-кішэ́нніку зладзе́ям-кішэ́ннікам
В. зло́дзея-кішэ́нніка зладзе́яў-кішэ́ннікаў
Т. зло́дзеем-кішэ́ннікам зладзе́ямі-кішэ́ннікамі
М. зло́дзею-кішэ́нніку зладзе́ях-кішэ́нніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карма́нник разг. кішэ́ннік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)