кіры́лічны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
кіры́лічны |
кіры́лічная |
кіры́лічнае |
кіры́лічныя |
| Р. |
кіры́лічнага |
кіры́лічнай
кіры́лічнае |
кіры́лічнага |
кіры́лічных |
| Д. |
кіры́лічнаму |
кіры́лічнай |
кіры́лічнаму |
кіры́лічным |
| В. |
кіры́лічны (неадуш.)
кіры́лічнага (адуш.) |
кіры́лічную |
кіры́лічнае |
кіры́лічныя (неадуш.)
кіры́лічных (адуш.) |
| Т. |
кіры́лічным |
кіры́лічнай
кіры́лічнаю |
кіры́лічным |
кіры́лічнымі |
| М. |
кіры́лічным |
кіры́лічнай |
кіры́лічным |
кіры́лічных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кіры́лічны, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і кірыліцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кіры́ліца, -ы, ж.
Адна з дзвюх стараславянскіх азбук, якая лягла ў аснову рускага, беларускага, украінскага і іншых алфавітаў.
К. і глаголіца.
|| прым. кіры́ліцкі, -ая, -ае і кіры́лічны, -ая, -ае.
Кірыліцкае пісьмо.
Кірылічныя пісьмовыя помнікі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)