кіры́лічны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кіры́лічны кіры́лічная кіры́лічнае кіры́лічныя
Р. кіры́лічнага кіры́лічнай
кіры́лічнае		 кіры́лічнага кіры́лічных
Д. кіры́лічнаму кіры́лічнай кіры́лічнаму кіры́лічным
В. кіры́лічны (неадуш.)
кіры́лічнага (адуш.)		 кіры́лічную кіры́лічнае кіры́лічныя (неадуш.)
кіры́лічных (адуш.)
Т. кіры́лічным кіры́лічнай
кіры́лічнаю		 кіры́лічным кіры́лічнымі
М. кіры́лічным кіры́лічнай кіры́лічным кіры́лічных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кіры́лічны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і кірыліцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіры́лічны kyríllisch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кіры́ліца, -ы, ж.

Адна з дзвюх стараславянскіх азбук, якая лягла ў аснову рускага, беларускага, украінскага і іншых алфавітаў.

К. і глаголіца.

|| прым. кіры́ліцкі, -ая, -ае і кіры́лічны, -ая, -ае.

Кірыліцкае пісьмо.

Кірылічныя пісьмовыя помнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Cyrillic

[səˈrɪlɪk]

adj.

кіры́лічны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

kyríllisch

a кіры́лічны (шрыфт)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)