кіраўні́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кіраўні́чы кіраўні́чая кіраўні́чае кіраўні́чыя
Р. кіраўні́чага кіраўні́чай
кіраўні́чае		 кіраўні́чага кіраўні́чых
Д. кіраўні́чаму кіраўні́чай кіраўні́чаму кіраўні́чым
В. кіраўні́чы (неадуш.)
кіраўні́чага (адуш.)		 кіраўні́чую кіраўні́чае кіраўні́чыя (неадуш.)
кіраўні́чых (адуш.)
Т. кіраўні́чым кіраўні́чай
кіраўні́чаю		 кіраўні́чым кіраўні́чымі
М. кіраўні́чым кіраўні́чай кіраўні́чым кіраўні́чых

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Кіраўні́чы ’асоба, якая кіруе работай ці грамадой’ (КЭС, лаг.). Гл. кіраваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кіраўні́цтва, -а, н.

1. гл. кіраваць.

2. Падраздзяленне якой-н. установы, буйная адміністрацыйная адзінка.

К. справамі Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь.

3. зб. Кіраўнікі.

Змяніць кіраўніцтва.

|| прым. кіраўні́цкі, -ая, -ае (да 2 і 3 знач.) і кіраўні́чы, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адміністрацы́йна-кіраўні́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адміністрацы́йна-кіраўні́чы адміністрацы́йна-кіраўні́чая адміністрацы́йна-кіраўні́чае адміністрацы́йна-кіраўні́чыя
Р. адміністрацы́йна-кіраўні́чага адміністрацы́йна-кіраўні́чай
адміністрацы́йна-кіраўні́чае		 адміністрацы́йна-кіраўні́чага адміністрацы́йна-кіраўні́чых
Д. адміністрацы́йна-кіраўні́чаму адміністрацы́йна-кіраўні́чай адміністрацы́йна-кіраўні́чаму адміністрацы́йна-кіраўні́чым
В. адміністрацы́йна-кіраўні́чы (неадуш.)
адміністрацы́йна-кіраўні́чага (адуш.)		 адміністрацы́йна-кіраўні́чую адміністрацы́йна-кіраўні́чае адміністрацы́йна-кіраўні́чыя (неадуш.)
адміністрацы́йна-кіраўні́чых (адуш.)
Т. адміністрацы́йна-кіраўні́чым адміністрацы́йна-кіраўні́чай
адміністрацы́йна-кіраўні́чаю		 адміністрацы́йна-кіраўні́чым адміністрацы́йна-кіраўні́чымі
М. адміністрацы́йна-кіраўні́чым адміністрацы́йна-кіраўні́чай адміністрацы́йна-кіраўні́чым адміністрацы́йна-кіраўні́чых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гаспада́рча-кіраўні́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гаспада́рча-кіраўні́чы гаспада́рча-кіраўні́чая гаспада́рча-кіраўні́чае гаспада́рча-кіраўні́чыя
Р. гаспада́рча-кіраўні́чага гаспада́рча-кіраўні́чай
гаспада́рча-кіраўні́чае		 гаспада́рча-кіраўні́чага гаспада́рча-кіраўні́чых
Д. гаспада́рча-кіраўні́чаму гаспада́рча-кіраўні́чай гаспада́рча-кіраўні́чаму гаспада́рча-кіраўні́чым
В. гаспада́рча-кіраўні́чы (неадуш.)
гаспада́рча-кіраўні́чага (адуш.)		 гаспада́рча-кіраўні́чую гаспада́рча-кіраўні́чае гаспада́рча-кіраўні́чыя (неадуш.)
гаспада́рча-кіраўні́чых (адуш.)
Т. гаспада́рча-кіраўні́чым гаспада́рча-кіраўні́чай
гаспада́рча-кіраўні́чаю		 гаспада́рча-кіраўні́чым гаспада́рча-кіраўні́чымі
М. гаспада́рча-кіраўні́чым гаспада́рча-кіраўні́чай гаспада́рча-кіраўні́чым гаспада́рча-кіраўні́чых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

администрати́вно-управле́нческий адміністрацы́йна-кіраўні́чы;

администрати́вно-управле́нческий аппара́т адміністрацы́йна-кіраўні́чы апара́т.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дырэ́кцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Кіраўнічы орган прадпрыемства, ведамства, навучальнай установы на чале з дырэктарам.

Распараджэнне дырэкцыі.

2. Памяшканне, дзе знаходзіцца такое кіраўніцтва.

|| прым. дырэкцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адміністра́цыя, ‑і, ж.

Органы кіравання ва ўстанове, арганізацыі, на прадпрыемстве; службовыя асобы якога‑н. органа кіравання, кіраўнічы персанал. Адміністрацыя завода. Ваенная адміністрацыя.

[Ад лац. administratio — кіраванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шахтакіраўні́цтва, ‑а, н.

Кіраўнічы орган на шахце (у 1 знач.), які ведае ўсёй вытворчасцю. Мы сабраліся на трэцім паверсе шахтакіраўніцтва ў вялікай зале-параднай. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

предводи́тельский

1. правады́рскі; кіраўні́чы, завада́тарскі, завада́тайскі;

2. марша́лкаўскі, прадвадзі́цельскі; см. предводи́тель;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)