кі́дкі, -ая, -ае.

1. Які рэзка кідаецца ў вочы; яркі.

Кідкая сукенка.

2. Ахвочы, схільны да чаго-н.; падатлівы.

Не вельмі к. на размовы.

|| наз. кі́дкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кі́дкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кі́дкі кі́дкая кі́дкае кі́дкія
Р. кі́дкага кі́дкай
кі́дкае		 кі́дкага кі́дкіх
Д. кі́дкаму кі́дкай кі́дкаму кі́дкім
В. кі́дкі (неадуш.)
кі́дкага (адуш.)		 кі́дкую кі́дкае кі́дкія (неадуш.)
кі́дкіх (адуш.)
Т. кі́дкім кі́дкай
кі́дкаю		 кі́дкім кі́дкімі
М. кі́дкім кі́дкай кі́дкім кі́дкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кі́дкі разг. бро́ский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кі́дкі, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Які рэзка кідаецца ў вочы; яркі, прыметны. — Надзень сабе так што, не кідкае, — прасіла і павучала маці. Паўлаў. Рабіна заружавела .. яркім, кідкім хараством. Мележ.

2. Падатлівы, ахвочы, схільны да чаго‑н. Самі ж радульцы — людзі не гаваркія, не надта кідкія на размовы з незнаёмымі людзьмі, і ад іх мы даведаліся мала што... Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кі́дкі ’які рэзка кідаецца ў вочы; яркі, прыметны’ (ТСБМ), ’падатлівы, ахвочы, схільны да чаго-небудзь’ (ТСБМ), ’спраўны (чалавек)’ (Сцяц.), ’неўраўнаважаны’ (Янк. III). Гл. кідаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кі́дка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кі́дка кі́дкі
Р. кі́дкі кі́дак
Д. кі́дцы кі́дкам
В. кі́дку кі́дкі
Т. кі́дкай
кі́дкаю		 кі́дкамі
М. кі́дцы кі́дках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кідо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кідо́к кідкі́
Р. кідка́ кідко́ў
Д. кідку́ кідка́м
В. кідо́к кідкі́
Т. кідко́м кідка́мі
М. кідку́ кідка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

марш-кідо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. марш-кідо́к марш-кідкі́
Р. марш-кідка́ марш-кідко́ў
Д. марш-кідку́ марш-кідка́м
В. марш-кідо́к марш-кідкі́
Т. марш-кідко́м марш-кідка́мі
М. марш-кідку́ марш-кідка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бро́ский разг. я́ркі, яскра́вы, прыме́тны, прыкме́тны, кі́дкі; (резкий) рэ́зкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крича́щий

1. прич. які́ (што) крычы́ць;

2. прил. (бросающийся в глаза) крыклі́вы; кі́дкі;

крича́щий наря́д крыклі́вы (кі́дкі) убо́р;

крича́щие противоре́чия вялі́кія (страшэ́нныя) супярэ́чнасці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)