кучара́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кучара́вы кучара́вая кучара́вае кучара́выя
Р. кучара́вага кучара́вай
кучара́вае		 кучара́вага кучара́вых
Д. кучара́ваму кучара́вай кучара́ваму кучара́вым
В. кучара́вы (неадуш.)
кучара́вага (адуш.)		 кучара́вую кучара́вае кучара́выя (неадуш.)
кучара́вых (адуш.)
Т. кучара́вым кучара́вай
кучара́ваю		 кучара́вым кучара́вымі
М. кучара́вым кучара́вай кучара́вым кучара́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кучара́вы, -ая, -ае.

1. Які завіваецца, мае завіткі.

Кучаравыя валасы.

Кучаравая дзяўчынка.

2. перан. Пра дрэвы: з густой пышнай кронай, з дробным лісцем.

Кучаравыя ліпы.

|| наз. кучара́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кучара́вы курча́вый, кудря́вый, вью́щийся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кучара́вы, ‑ая, ‑ае.

Які завіваецца, з завіткамі (пра валасы). На Максімаў лоб звісалі пасмачкі белых кучаравых валасоў. Асіпенка. // З завітымі, закручанымі валасамі ці шэрсцю. Кучаравы хлопчык. Кучаравая галава. / Пра дым, туман, хмары. З белых комінаў хат гаманлівых Завіхрыўся дымок кучаравы. Журба. // перан. З густой пышнай кронай (пра дрэвы). Пахла і звінела пчаліным звонам алея маладога кучаравага ліпняку. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

курча́вый кучара́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кучеря́вый кучара́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кудря́вый кучара́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сукры́сты, ‑ая, ‑ае.

Абл. Кучаравы. У сына чорныя сукрыстыя валасы. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клубча́сты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і клубісты. Клубчасты, кучаравы хвост дыму ўсё падаўжаўся. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

курча́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і кучаравы. Дзяўчына к хлопцу туліцца Курчавай галавой. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)