куха́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. куха́рка куха́ркі
Р. куха́ркі куха́рак
Д. куха́рцы куха́ркам
В. куха́рку куха́рак
Т. куха́ркай
куха́ркаю		 куха́ркамі
М. куха́рцы куха́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

куха́рка ж. куха́рка, повари́ха

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

куха́рка куха́рка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

куха́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Работніца, якая гатуе стравы; паварыха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́хар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто гатуе стравы; повар.

|| ж. куха́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. куха́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

повари́ха куха́рка, -кі ж., павары́ха, -хі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стряпу́ха разг. гаспады́ня, -ні ж., куха́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вара́я ’кухарка’ (Шатал.). Да варыць і суфікса ‑ěja (гл. SP, 1, 87–88).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кашева́рка

1. (повариха) кашава́рка, -кі ж., куха́рка, -кі ж.;

2. (помещение) кашава́рня, -ні ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

По́вар ’кухар’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ), по́варка ’кухарка’ (Нас.), ст.-бел. поварь ’кухар’ (Сл. Скар.). Укр. по́вар, рус. повар ’тс’, ’той, хто падае пачастунак удзельнікам вясельнага паязду’, пова́рнік ’кухар’, польск. powar ’тс’. Ад по- і варыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)