ку́рчыць, -чу, -чыш, -чыць; незак.

1. каго (што), звычайна безас. Балюча зводзіць мышцы цела.

Яго ўсяго курчыла.

2. што. Падгінаць.

К. пальцы на назе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ку́рчыць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ку́рчу ку́рчым
2-я ас. ку́рчыш ку́рчыце
3-я ас. ку́рчыць ку́рчаць
Прошлы час
м. ку́рчыў ку́рчылі
ж. ку́рчыла
н. ку́рчыла
Загадны лад
2-я ас. ку́рчы ку́рчыце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ку́рчачы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ку́рчыць несов.

1. (судорогой) ко́рчить, своди́ть;

яго́ ўсяго́ — к. безл. его́ всего́ ко́рчит;

2. сгиба́ть, подгиба́ть, поджима́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ку́рчыць і ко́рчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак., каго-што.

1. звычайна безас. Балюча зводзіць мышцы цела. Яго ўсяго курчыць. □ Будзе хвароба іх цела корчыць. Куляшоў. // перан. Разм. Выклікаць вельмі непрыемныя пачуцці. Калі .. [Сцяпан] чуў у хаце слова «млын» — яго адразу пачынала курчыць. Ракітны.

2. Згінаць, падгінаць. Ногі мае босыя, і я ад роснай золкасці, ідучы, курчу на нагах пальцы. Баранавых.

3. (корчыць); каго. Разм. Прыкідвацца кім‑н., строіць з сябе каго‑н. Уладусь корчыў з сябе шляхціца. Чарнышэвіч. [Арэхаў] быў мацнейшы, больш загартаваны і ўвесь час стараўся корчыць з сябе інтэлігента. Няхай.

•••

Лодара корчыць — гуляць, бяздзейнічаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́рчыць,

гл. курчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карна́ціць

‘курчыць (корчыць) каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. карна́чу карна́цім
2-я ас. карна́ціш карна́ціце
3-я ас. карна́ціць карна́цяць
Прошлы час
м. карна́ціў карна́цілі
ж. карна́ціла
н. карна́ціла
Загадны лад
2-я ас. карна́ць карна́цьце
Дзеепрыслоўе
цяп. час карна́цячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карэ́чыць

‘корчыць (курчыць) каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. карэ́чу карэ́чым
2-я ас. карэ́чыш карэ́чыце
3-я ас. карэ́чыць карэ́чаць
Прошлы час
м. карэ́чыў карэ́чылі
ж. карэ́чыла
н. карэ́чыла
Загадны лад
2-я ас. карэ́ч карэ́чце
Дзеепрыслоўе
цяп. час карэ́чачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крю́чить несов., безл., разг. згіна́ць у крук, ку́рчыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перекорёживать несов., прост.

1. (корёжить) караба́ціць, гнуць;

2. (сводить судорогами) безл. ку́рчыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

корёжить несов.

1. (коробить) караба́ціць, гнуць;

2. (о болезненном состоянии) безл., разг. ку́рчыць;

его́ всего́ корёжит яго́ ўсяго́ ку́рчыць;

3. перен. калаці́ць (ад чаго), трэ́сці (ад чаго); (возмущать) абура́ць; (раздражать) раздражня́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)