карна́ціць
‘курчыць (корчыць) каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| карна́чу | карна́цім | |
| карна́ціш | карна́ціце | |
| карна́ціць | карна́цяць | |
| Прошлы час | ||
| карна́ціў | карна́цілі | |
| карна́ціла | ||
| карна́ціла | ||
| Загадны лад | ||
| карна́ць | карна́цьце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| карна́цячы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)